Technologia nigdy nie przestanie mnie zadziwiać! Co krok spotykam się z nowościami, które mają ułatwiać życie. Choć nie wszystkie to robią (wiadomo, czasem zdarzają się technologiczne fuckupy), część z nich rzeczywiście pomaga w codziennym funkcjonowaniu. Technologia może pomóc np. osobom niedowidzącym czy borykającym się z innymi chorobami, a w przypadku osób niepełnosprawnych ogromnym ułatwieniem mogą być urządzenia ubieralne. Dlatego dziś rozwinę temat właśnie urządzeń ubieralnych i wearable designu.
Definicja
Jeśli miałbym zdefiniować wearable/urządzenia ubieralne, przytoczyłbym następujący opis, przedstawiony na Wikipedii: „urządzenia ubieralne, komputer ubierany – ubrania oraz akcesoria zawierające w sobie komputer oraz zaawansowane technologie elektroniczne”. Zatem wearable to wszelkie urządzenia elektroniczne, jakie człowiek nakłada na siebie. Dziś są to nie tylko zegarki (smartwatche), ale również pierścionki, naszyjniki, tatuaże i wiele, wiele innych.
Systematyzacja
Z racji tego, że rynek aktualnie oferuje nam wiele urządzeń ubieralnych, możemy stworzyć podział, który pozwoli nam na systematyzację tych urządzeń w zależności od miejsca nałożenia. W tym celu możemy wymienić head wear, ear wear, eye wear, body wear, wrist wear, leg wear i foot wear.
Mówię o Smartwatchach
Interfejsy w urządzeniach ubieralnych są bardzo zróżnicowane pod względem zaawansowania, dlatego w tym artykule piszę jedynie o projektowaniu interfejsów dla smartwatchów. Są to urządzenia ubieralne, które posiadają bardziej rozbudowane ekrany i funkcje, a całe zegarki pozwalają użytkownikom na wykonywanie wielu zaawansowanych zadań. Pozostałe urządzenia ubieralne w większości nie posiadają własnych interfejsów i sterowane są za pomocą aplikacji w telefonie.
Minimalizm, czyli do czego dążymy
Jeśli projektujesz aplikację, która jest dopełnieniem aplikacji smartfonowej, musisz wyciągnąć tylko najważniejsze funkcje. Przy projektowaniu urządzeń ubieralnych funkcjonalność i zgodność z GUI to dwa priorytety, których musisz się trzymać. Przeładowanie aplikacji dla urządzenia ubieralnego treścią i funkcjami może frustrować Twoich użytkowników i zniechęciać ich do kontynuacji korzystania z urządzenia.
Przejdźmy do meritum: 4 zasady projektowania urządzeń ubieralnych
Przedstawię Ci poniżej cztery zasady, o których nie możesz zapomnieć podczas projektowania aplikacji na urządzenia wearable. Chcę zwrócić Twoją uwagę właśnie na poniższe zagadnienia, ponieważ bardzo łatwo o nich zapomnieć, a dzięki nim stworzysz naprawdę dobrze funkcjonującą i odpowiadającą na problemy aplikację.
Zasada pierwsza: make it glanceable – wystarczy zerknąć
Napomknąłem już o tym zagadnieniu przy okazji wpisu „Wearable design – podstawowe zagadnienia”, ale teraz rozszerzę nieco to pojęcie. Zatem: co mamy rozumieć przez zwrot „wystarczy zerknąć”? Celem naszego projektowania jest osiągnięcie takiego efektu, aby użytkownik odczytał przesłaną mu informację zaraz po zerknięciu na nią – dogłębne analizy i skupianie się na treści nie powinno mieć miejsca. Zadaniem projektujących jest stworzenie projektu, który pozwoli na przyswojenie treści w całkowicie naturalny sposób, w ciągu dosłownie ułamka sekundy. Tworząc projekt zgodnie z tą zasadą, trzeba zminimalizować funkcje aplikacji i ograniczyć treści, czyli tak naprawdę rozpocząć projektowanie danej aplikacji od nowa. Tylko to pozwoli nam osiągnąć efekt, do którego dążymy.
Zasada druga: reduce eye contact – minimalizuj kontakt wzrokowy
Wzrok to bardzo silny zmysł: kiedy go używamy, zaczyna absorbować naszą całą uwagę, przez co stajemy się w rzeczywistości bezbronni, a odgłosy z zewnątrz nie dochodzą do nas tak, jak dzieje się to np. podczas oglądania seriali czy scrollowania Instagrama. Przypomnij sobie sytuację, w której zapatrzyłeś/zapatrzyłaś się tak mocno w ekran, że nie docierały do Ciebie pytania, jakie zadawała Ci osoba obok. Celem bezwzrokowej komunikacji urządzeń ubieralnych z użytkownikami jest więc m.in. ograniczenie niebezpiecznych sytuacji, które mogą się wydarzyć podczas prowadzenia samochodu lub jazdy na rowerze. Dlatego też, projektując interfejsy smartwatchów, powinniśmy redukować kontakt wzrokowy. Czy to oznacza, że urządzenie ma się z nami kontaktować całkowicie bez użycia wzroku? W przyszłości – na pewno. 🙂 Aktualnie technologia dostarcza nam różnych tego typu rozwiązań, co daje nam możliwość zmniejszenia kontaktu wzrokowego przez wzmocnienie interakcji związanej ze słuchem czy też odczuwaniem.
Zasada trzecia: smart data – inteligentne powiadomienia
Należy wypozycjonować najważniejsze powiadomienia. Żeby to zrobić, trzeba zrozumieć, w jakich momentach użytkownicy korzystają z naszych aplikacji. Po zebraniu tych informacji jesteś w stanie ustalić, które powiadomienie jest niezbędne, a które tak naprawdę niepotrzebnie absorbuje użytkownika. W ustaleniach wspiera sztuczna inteligencja, która w czasie rzeczywistym analizuje potrzeby odbiorców. Powiadomienia powinny być dopasowane do sytuacji, w jakiej znalazł się użytkownik, np. informacja o liczbie kroków wyświetli się w momencie, gdy użytkownik zastanawia się, czy iść pieszo, czy wybrać jakąś formę transportu samochodowego. Jednak co z momentami, w których urządzenie wyłączy powiadomienia ze względu na pilne spotkanie z pracy, a – dla przykładu – ktoś z rodziny będzie próbował się skontaktować z użytkownikiem? Koniecznie trzeba się zastanowić nad hierarchią przekazywania informacji. Być może w takich momentach analiza sposobu przekazywanych informacji czy też częstotliwość i intensywność połączeń mogłyby decydować o ważnych powiadomieniach, które powinny być jak najszybciej przekazane użytkownikowi. Na pewno w przyszłości projektanci zadbają o ten aspekt.
Zasada czwarta: privacy focus – zadbaj o prywatność
Zachowanie prywatności w naszym świecie jest coraz trudniejsze. Powiadomienia wyświetlają się na ekranach, bez zezwolenia, a mogą przedstawiać nie tylko prywatne zdjęcia, ale również wiadomości, które nie powinny zostać przeczytane przez osoby z zewnątrz. Projektanci muszą zadbać o komfort użytkowników w tej sferze. W przypadku urządzeń ubieralnych aplikacje powinny analizować dane związane z kontekstem użycia – tutaj pomocny może być żyroskop, połączenie aplikacji z kalendarzem albo przyciemnienie ekranu, aby informacje nie były zbyt widoczne dla osób stojących koło naszego użytkownika. Daj użytkownikom prywatność w momentach, w których jej potrzebują, jednak nie zapominaj, aby te funkcje nie ograniczały komfortu użytkowania smartwatcha, a w momentach „bezpiecznych” dawały możliwość łatwego odczytu dostarczonych informacji.
Co dalej w projektowaniu urządzeń ubieralnych?
Przedstawiłem Ci 4 zasady, na które musisz zwracać uwagę podczas projektowania aplikacji dla urządzeń ubieralnych. W przypadku interfejsów smartwatchów bardzo istotne będą ciągłe analizy chwilowych potrzeb użytkownika. W tym celu pozwoliłem sobie na określenie takich interfejsów mianem IUI, czyli Impulse User Interface. Interfejsy te, dzięki sztucznej inteligencji, mogą dostosować się do aktualnych potrzeb użytkownika i reagować na bieżąco. IUI to interfejsy zmienne, których cechą jest adaptacja do chwilowej potrzeby człowieka, przy uwzględnieniu charakterystyki kontekstu użycia i cech użytkownika. Dzięki takiej analizie możliwe jest odpowiednie dostosowanie sposobu komunikacji do usera: urządzenie może przekazywać informacje za pomocą wzroku, słuchu czy dotyku. Zastosowanie sztucznej technologii w urządzeniach ubieralnych będzie mogło w przyszłości pomóc wielu osobom z niepełnosprawnościami. Z punktu widzenia dostępności, będzie to zmiana jakości w komunikacji z osobami posiadającymi jakiś stopień niepełnosprawności.
Podsumowując: projektowanie interfejsów dla urządzeń ubieralnych wymusza na projektantach przekazanie najważniejszych funkcji z aplikacji, dostosowywanie powiadomień do odbiorcy i wspomaganie użytkowników w codziennych czynnościach. Pamiętaj, że naszym celem jest ułatwianie funkcjonowania w codziennych sytuacjach, a nie zagarnianie uwagi użytkowników. Pamiętaj, że te urządzenia mają być dla ludzi, a nie ludzie dla nich.